Karsten Johansen a écrit :
> Det Garvik kaller "brede alliansar av demokratar" er alt annet: EU-
> koryfeenes "antifascisme" er bare et skalkeskjul for propanganda for
> deres egen fortreffelighet, et forsøk på å smykke sin egen asosiale
> neoliberale høyrepolitikk med en smak av "progressivitet". Løven som
> for opp mot Haider er for lengst blitt en skinnfell. Fra EUs side er
> det bemerkelsesverdig taust om den belgiske syken, fordi den røper
> hjertet av deres egne problemer med asosial politikk, arbeidsløshet,
> segregering osv., kort sagt: den vanlige neoliberale splitt og hersk-
> politikken overfor lønnsarbeiderne.
Eg er ikkje så usamd i denne kritikken. Eg sikta ikkje til EU sin
"antifascisme" eg forsvarer heller ikkje EU-byråkratiet.
I situasjonar der høgreradikale er på offensiven, er eg for å møte dette
med politiske alliansar så breie som råd er. Framgangen til Vlaams Blok
er førebels lokalisert til tre byar - Anvers, Gand og Malines, med
respektivt 33 %, 20 % et 26 % av stemmene. Desse resultata har mange
kalla bortimot surrealistiske i ein av dei rikaste og "sikraste"
regionane i Europa. Det er ein falitt for "le cordon sanitaire",
politikken som alle dei andre flamske partia sette i verk for å isolere
ytre høgre. Det finst ingen grunn til å minimisere fenomenet slik m.a.
den føderale belgiske statsministeren, Guy Verhofstadt, gjer det. Slik
eg ser det, har dette meir med belgisk politikk enn med EU å gjera.
Framgangen til dei belgiske, danske, norske, sveitsiske, austerrikske og
italienske populistane har visse fellestrekk knytte til den neoliberale
politikken og konsekvensane av denne. Men det finst først og fremst
spesifikke nasjonale trekk som gjer at desse fenomene oppstår i visse
land, og ikkje i andre.
> Fordi EUs antifascisme er gjennomfalsk skader den mer enn den gavner:
> intet har hjulpet Haider bedre enn dette hastigt avblåste "felttoget".
Hovudproblemet i Austerrike er at det ikkje finst nokon reell
opposisjon. Sosialistpartiet er innblanda i ei rekkje
korrupsjonsskandalar, og sit på ein måte i glashus politisk sett. Det er
berre dei Grøne (rundt 16 % høyrde eg på radioen her om dagen) som held
koken. Mange tykkjer at det ikkje går så gale under Haider. Han har gitt
støtet til ei slags "nasjonal gjenreising", blei det sagt i det same
radioprogrammet...
Røyndomen er sjølvsagt ein tanke annleis. Etter opphevinga av
sanksjonane har Haider og koryfeane hans på ny teke på seg hanedraktene,
og står no oftare og oftare fram som det dei er, med klassiske tema frå
det nyfascistiske repertoaret: tryggleik, narkotika og utlendingar.
Banaliseringa av fascismen er ytterst farleg. EU var splitta mellom ein
"nordleg" fløy som søkte konsensus, og som representerte mindre land
("solidariteten mellom dei små landa i EU"), og ein sørleg, latinsk fløy
med Frankrike i spissen, som i namnet stod meir på prinsippa. Den
sørlege fløyen er forankra i Middelhavet og er i konstant konflikt med
den nordlege i mange saker. I saka om sanksjonar mot Austerrike vann
diverre den nordlege fløyen.
Kva var valet i utgangspunktet? Skulle ikkje EU ha reagert i det heile
teke stilt ovanfor eit fascistisk regjeringsparti i eit medlemsland? Eg
trur ikkje det, og var ein av mange som såg med velvilje på sanksjonane,
og som er lei for at dei blei oppheva.
Skulle Vlaams Blok, eller Dansk Folkeparti koma i ein tilsvarande
stilling, ville eg sjølvsagt slutte meg til dei som forlangar
sanksjonar. Med Sveits og Noreg stiller det seg litt annleis, først og
fremst fordi landa ikkje er EU-medlemmer. Men eg går sjølvsagt inn for
alle moglege sanksjonar, og boikott av alle variantar av
høgrepopulistiske og rasistiske regjeringar. Alt for mange av dei er
legitimiserte våre dagar. Oppgåva til venstreradikale bør mellom anna
vera å skjera gjennom all den obskurantismen som gjer dette mogleg, og
slost mot den stadige tendensen til kollektivt tap av minne.
> >samanhengen. I tillegg spelar Vlaams Blok på historiske og kulturelle
> >motsetnader som er spesifikke for Belgia. Det er det einaste
> >opposisjonspartiet,
>
> Og hvorfor det? Fordi hele den øvrige banden som representerer et
> sammenrenn av de legitime "partier" på ekte neoliberal og totalitær
> vis derved av fascismen smart nok er "tvunget" til enighet om alt
> vesentligt, dvs. det økonomiske evangelium om offentlig sparing,
> lavere lønninger (unntatt til direktører og "ledere"), lengre arbeidstid
> osv. som presis det også var Brüning-tidens elendige prefascistiske
> politikk fremkalt av kapitalens behov. Vi lever som Karl Korsch
> har slått fast i den preventive kontrarevolusjonens epoke: medie-
> offentlighetens totalitære neoliberalisme har knust all mulighet
> for ikke bare enhver legitim radikal opposisjon fra venstre
> men også enhver reell samfunnsdebatt og bereder grunnen for en ny
> oppblomstring av tyranniet ved sin sosialdarwinistiske
> underholdningspropaganda ("Big Brother" taler sitt tydelige språk)
> og øvrige fordekte fascisme.
Eg er til dels enig i dette, sjølv om det blir noko gestikulerande. Eg
er meir oppteken av kva det går an å få gjort, enn på å stirre meg blind
på tilstanden. Det er mogleg me lever i to forskjellige verder. Her har
det neoliberale tyranniet ikkje kome så langt enda. Ein merkar presset,
men eg trur ikkje om dei neoliberale draumane nokon gong kjem til å bli
oppfylte. Pressa er framleis mangfaldig, ytringsfridomen er reell, og
den kollektive tanken har framleis stor oppslutnad. Det finst eit
uendeleg nettverk av organisasjonar som utgjer ein slags vaksine mot
neoliberal og globalistisk eksperimentering. Det finst ei stor og
permanent motstandsrørsle.
> >Vel, Bruxelles er sentrum for fleire internasjoanale organisasjonar. Det
> >er sjølvsagt lett å spele på kontrasten mellom livsstil og
> >funksjonsmåtar i desse miljøa som til dels er resultatet av "etiquette"
> >og funksjonsmåten til det internasjonale diplomatiet. Ein finn
> >tilsvarande kontrastar i New York t.d. Men slike fenomen er berre
> >symtom. Årsakene til arbeidsløysa og fattigdomen i lag av folket ligg
> >sjølvsagt heilt andre stader.
>
> Det er det rene vrøvl. Det er deres altdominerende ideologi om egen
> fortreffelighet og sosiale velgjørenhet som gjør det mulig for dem å
> føre den politikken de gjør uten å kunne bli stilt til ansvar: overalt
> fra tidlig til sent tuter disse varulvene sin monotone sang om hvor
> deilige de er. Hva årsakene til ditt og datt er er ikke til debatt
> i dagens offentlighet, det er bare sangen om hvorfor de er som det
> sies ovenfra som må høres. Offentligheten omfunksjoneres til et
> instrument for totalitær beherskelse av alles bevissthet via
> "uunngåelige" "tekniske fremskritt".
Dette er som sagt langt frå situasjonen alle stader. Og skepsisen til
eliten blir større og større, utan nødvendigvis å hamne i den
populistiske grøfta. Men eg forstår kva du meiner, og er sjølvsagt samd
i beskrivinga di. Likevel held eg held fast på at årsakene til
fattigdomen og arbeidsløysa ikkje først og fremst har med EU å gjera.
> Selvfølgelig ikke. Men skal EU-byråkratiets politikk være tabu? Hvorfor
> er den helligt hevet over kritikk hos Garvik, hvorfor er han alltid taus
> med kritikk av denne, men ivrig til det ytterste med å påpeke vanlige
> folks talløse mangler, særlig de som er så uheldige ikke å være født
> sør for Danmark? Hvorfor må han skittkaste de førti pst. danske sosialdemo-
> krater pluss venstreorienterte lavtlønte som stemte nei, som rasister, mens
> han må heve det nordsjællandske whiskybeltets overklasseløk til skyene sammen
> med Jagland og Co. som progressivitetens forposter i nord?
Her trur eg du rotar litt, Karsten. Du tolkar det eg skriv, og trekk
lettvinte konklusjonar. Eg har då aldri hevda at EU-byråkratiet sin
politikk skal vera tabu!
Eg bur i eit EU-land der eg som venstreradikal ikkje har anna val enn å
kritisere og slost mot politikken som blir ført, på same måte som t.d.
danske og norske venstreradikale. Eg har ingenting imot at det kanskje
finst eit fleirtal av EU-motstandarar i Noreg, og at eit fleirtal av
danskane sa nei til Euro(land). Men eg er ikkje sikker på om dette
forandrar samfunnet og framtida til etterkomarane våre. Det har heller
ikkje så mykje å seia for framtida til Europa. Ein må relativisere det
som skjer.
Eg er ikkje samd i den gloriøse framstillinga av "nivået" i den danske
eurodebatten (jf taz-artikkelen du sende). Nivået i slike debattar er
aldri "høgt". I nokre land tar demagogien over, i andre land rår
likeløysa. Noreg og Danmark har vore gjennom oppheita og demagogiske
EU-debattar. I Frankrike rår likeløysa i høve til Europa (jf "debatten"
og folkeavstemminga om Maastricht). Europa har akkumulert nasjonale
demokratiproblem, og forsterka desse. Det danske Nei representerer ein
peikefinger i mange retningar. Når eg driv med evt. skitkasting freistar
eg å sikte. Eg ser ingen grunn til å kalle folk som ikkje er rasistar,
for rasistar. Men om folk spring etter kortsiktige og nasjonale
løysingar, og blandar seg i flokken av "ureine" element, ser eg heller
ingen grunn til å oversjå dette. Det er ingen tvil om at Dansk
Folkeparti gjekk styrka ut av Nei til Eurokampanja. Så får dei vera
sosialdemokratar og lågtløna så mykje dei vil. Når eit fleirtal av
LO-medlemmene seier dei er viljuge til å stemme på Frp neste år, har eg
den same haldninga. Framtida til den venstreradikale rørsla ligg ikkje i
kjølvatnet av tilbakeståande og populære ("folkelege") idear.
Kritikk av EU er ikkje noko problem for meg. Eg har alltid vore
motstandar av makta, anten denne er i Oslo, Bruxelles, Paris, London,
New York, eller andre stader. Når eg kritiserer "vanlege" folk og trekk
fram visse sider som ikkje er så gloriøse, gjer eg det fordi det på
venstresida finst ein tendens til å lefle med dette, feie det under
matta som om det ikkje eksisterte. Eg er for meir debatt om desse
fenomena, ikkje berre den evige verbale bombinga av dei store fiendane,
som me knapt ser og høyrer. Den folkelege sjåvinismen, rasismen og
brødtenkjinga er trojanske hestar som må røykast ut. Det kjem kanskje
til å ta lang tid og koste tilbakegang i ein periode, men korleis skal
ein kunne agitere for eit anna samfunn, om ein ikkje tar eit oppgjer med
dette?
Kor har det blitt av den venstresida som i si tid fór til Spania for å
forsvare Republikken og menneskeverdet? Ho finst framleis her og der,
men mykje er tapt. Skal ein ha nokon som helst sjanse til å gjenreise
den venstresida eg snakkar om, eller noko som liknar, må ein gå laus på
det smålege, individualistiske og egoistiske menneskesynet som breier
seg i lag av folket. Ein må forklåre seg, kanskje krangle med folk av og
til, og heile tida klamre seg til den "andre" ideen. Den som går ut på
at det finst felles interesser på tvers av landegrenser, og at visse
ting i verda best blir løyst i fellesskap. Det er dette som er problemet
i dag.
Me veit kva det "nordsjællandske whiskybeltets overklasseløk", Jagland
og Co., Blair, Clinton, Chirac og dei andre hyklarane representerer,
saman med finanskapitalen og resten av borgarskapet. Ein veit korleis
ein skal halde seg i høve til desse. Det det er vanskeleg å ha med å
gjera for venstreradikale, er alle dei avskyelege ideane som breier seg
i folket som eit resultat av propagandaen til makta. Venstresida kjem på
lang sikt til å bli totalt isolert om ho ikkje tar opp desse tinga, og
freistar å utvikle "vaksiner".
Oddmund Garvik
______________________________________________________________________________
Vous avez un site perso ?
2 millions de francs à gagner sur i(france) !
Webmasters : ZE CONCOURS ! http://www.ifrance.com/_reloc/concours.emailif
This archive was generated by hypermail 2b29 : Wed Oct 11 2000 - 17:23:39 MET DST