"Sekterisme i KK? Jo, eg oppfattar PMJ som svært pro-IRA, og det vert for
svart-kvitt for meg."
Jada, eg oppfattar og Peter M. som pro IRA. Og so då? Du synst at det verkar
for svart kvitt.
Men det er då berre ei vurderande utsegn som i seg sjølve ikkje har
argumentativ kraft. Eg utmanar
deg med spursmålet: Kva rolle meiner du IRA har hatt i høve til konfliktane?
Det er jo på grunnlag av
svar på slike spursmål ein kan avgjera om det er rett eller gale å vera
pro-IRA - ikkje sant Jon?
For du er vel samd i at det i teorien kan vera mogeleg at det har vore like
rett å vera pro IRA som
å vera pro FNL eller pro raudeheren mot nazityskland på austfronten. Du ser
ut til å meina noko anna
- det er greidt nok - men problemet er at du ikkje har gjeve oss andre
grunnar enn at eit alternativt syn
verkar svart-kvitt for deg. Tek du den utfordringa?
Eg er naturlegvis samd med Jon når det gjeld like rettar sosialt,
økonomisk, religiøst og vyrdnad
for ulike nasjonale identifikasjonar. Men so seier du at:
"...etnisk identitet må reduserast til ei privatsak, som religion -
i den offentlege livet må
det vere uinteressant, ikkje gje grunnlag for diskriminering."
At slik identitet ikkje må gjeva grunnlag for diskriminering er me sjølvsagt
samde om. Problemet i Irland
er at dei aller fleste i den unionistiske tradisjonen har støtta eit slikt
system samstundes som dei har nekta
på at systemet har vore diskriminerande trass i all verdas dokumentasjon.
Men må nasjonal identifikasjon reduserast til ei
privatsak som må vera uinteressant i offentlege samanhengar? Ikkje fan seier
eg! Rett nok er det kvar einskild
som lyt velja kva han/ho vil identifisera seg med. Men som borgarar med
politiske rettar veit me at den nasjonale
identifikasjonen har klåre politiske sider. Me veit at me ikkje kan halda
oppe ein norsk kultur utan at mange einskildindivid vil
det - men samstundes so krev eg og fleire andre at den norske staten har eit
viktig andsvar for å leggja til rette
for at den norske røysta skal kunne vera med i det globale mangfaldet ogso i
framtida. Både so ein politisk eining
(eg røysta nei til EU og alt det der som sikkert alle andre her på KK-forum
ogso gjorde) med ein viss grad av sjølvstende
og som berarar av ein kultur. I ei tid med sterk språk og kulturdaude er
dette svært viktig. Grunnen til at nordmenn i dag
til dømes har retten til å velja å skriva norsk
framfor norsk-dansk (slik fleirtalet gjer) er nett det at nokon gjorde
identitet til noko meir enn ei privatsak.
Den retten bør dei ha i Irland ogso - og ikkje gjerast til
identitetskastratar berre fordi det finst ein tradisjon
på den eine sida som aldri har akseptert den andre nasjonale og kulturelle
identifikasjonen.
Men so over til minnemarsjane som du kallar det.
"Minnemarsjane er ikkje nostalgi, dei er politikk.Feil politikk, avdi dei
>handlar om å knesette etnisitet som operativ parameter i samfunnet. Sjå
>Bosnia."
Dei er ikkje nostalgi - men politikk. Jada - dei er båe delar. Og attpåtil
feil politikk - triumfalistisk feiring
av eigen overlegne status o.l. - i mange høve når det gjeld "the loyal
orders d.v.s. Orangeordenen o.l. Problemet med den totalforbodslina
som du marknadsførte er at du tek frå store delar av unionistane i provinsen
retten til å gjeva synleg uttrykk for sin identitet og ta vare på sine
tradisjonar. Istaden bør konkrete marsjar gjennom konkrete område forbyast -
andre tillatast. Nokre av minnemarsjane er
ogso heilt greide og ikkje-sekteriske unionistsamlingar t.d. til minne om
unionistar som fall under slaget ved Somme under fyrste verdskrigen. Sjølv
om dei fleste nasjonalistar var imot deltaking på britisk side i fyrste
verdskrigen er det ingen grunnar til at dei skal
kjenna seg truga av slike marsjar eller minnehøgtidingar (og det gjer dei då
heller ikkje). Eit totalforbod ville oppfattast som eit totalforbod imot å
vera unionist (av nokon ogso eit totalforbod imot å vera ein god
protestant). Og det er å oppmoda til bråk.
No i 1998 kjem me ogso til å sjå mange nasjonalistiske minnemarsjar og
minnehøgtidingar knytte til det fyrste store republikanske opprøret
i 1798 (United Irishmen - som fekk ei viss støtte frå dei franske
revolusjonære). Dette var eit antibritisk opprør leidd av protestantar
og med det klassiske republikanske programmet å byta ut skiljet mellom
katolikk, protestant og dissentar med den sams identitet som irar.
Det er faktiske denne tradisjonen den republikanske rørsla ber vidare til
denne dagen - og kvifor skulle slike markeringar vera forbodne?
Det vilde vera reine overgrepet.
Og so over til den tilsynelatande harmonien.
"Til slutt er vi mest samde, Madsen - tida går, og nord og sør vert meir
>og meir like. Eire er på økonomisk opptur, og sosiale tilhøve og
>haldningar der endrar seg lynraskt - sjå "skilsmål", "abort" o.l. Kva EU
>(øknonomisk, ikkje politisk) har for ansvar her er ikkje godt å seie,
>men ja, eg trur at viss (når) menneska får ein meir europeisk identitet
>(på godt og vondt), og i det heile på moderne sett tenkjer meir
>individualistisk og mindre kollektivt, så vert motsetnadane mindre.
>Verda vert i det heile meir lik!
Neidå, me er ikkje samde her heller. Eg er ikkje utan vidare samd i at det
er moderne og eit framsteg å tenkja
meir indisvidualistisk og mindre kollektivt. Og eg er slett ikkje samd i at
det er eit framsteg at verda vert meir og meir lik.
Kva er det denne sokalla globaliseringa gjer oss (og irane) meir og meir
lik? Og når me let den lokale og nasjonale identifikasjonen
kverva og berre identifiserer oss sjølve med oss sjølve eller ser oss sjølve
som verdsborgarar då forsvinn ogso det bandet mellom
oss sjølv og det området me bur på (og dei andre som bur der) som gjer at me
kan oppleva andsvarskjensle. Globaliseringa er soleis
ogso voggesongen for demokratiet.
Og so kjem dette med terror att:
"Men ein ting lurer eg på : motstand mot undertrykking er ei sak, men kva
>med terror? Viss ein stor del av katolikkane faktisk har følt seg
>undertrykt fram til i dag, kvifor har då kampen i stor grad vore ført av
>væpna menn, og ikkje t.d. sivil motstand?"
Eit godt spursmål. Sjølv om verda ikkje er enkel - er svaret på dette
spursmålet nokso enkelt. Fordi unioniststyret har vore eit partikularistisk
regime med hegemonisk kontroll - d.v.s. ein statsskipnad der alle former for
legal protest har vore nyttelause
på grunn av ei massiv manipulering av valkanalen, ei massiv politisk
manipulering av rettsvesenet, eit militarisert valdsapparat
og eit system der miltariserte bøllar har skremt nasjonalistane på plass -
og dessutan ein eittpartistat under styring av
den unionistiske eliten, mediesensur o.s.b. Difor har dei væpna mennene
(IRA) vore naudsynlege - dei har bokstaveleg tala sprengd
nasjonalistane til forhandlingsbordet og opp i kneståande. Skal eg tilrå ei
bok på KK-forum som skildrar unionistregimet i fullast
mogeleg breidd og som samstundes får fram at det var eit styre som gjorde
alle andre protestmetodar nyttelause, vil eg trekkja fram
Michael Farrell; The Orange state. Der vil de ogso sjå at mange freistnader
har vorte gjort på "vanleg" politisk sivil motstand.
Inntrykket av det motsette er ogso eit manipulert bilete. Eg minner om at
det ikkje er lenge sidan ANC og PLO vart omtala som
terroristar i vestlege media.
Med helsing
Roar Madsen
Historisk Institutt - NTNU
7055 DRAGVOLL
Telefon/phone + 73 59 81 15
Faks/fax + 73 59 64 41