>... Dei siste åra har domsstolane berre
>sjeldan dømt saker i samband med oppmoding til rasehat og propagering av
>fascistiske idear.
>
>Korleis forklarer ein denne passiviteten? For det første oppnår dei ekstreme
>nasjonalistiske partia (kall dei gjerne naziparti) svært lita oppslutning
>ved vala. Den nasjonale russiske eininga fekk berre 0,3% av stemmene. ....
>
>Det er berre eit døme på farsotten som atter spreier seg. I alle europeiske
>land ser ein slike tendensar. Sjølv om vestmaktene ikkje har nokon analyse
>av fascismen, er krigen i Jugoslavia (også) ein krig mot fascistar.
>Kva skal ein gjera i høve til slike regime? Skal ein forhandle med dei? Skal
>ein fire og få til "akseptable løysingar for alle", eit nytt München? Trur
>nokon verkeleg at det er mogleg å få i stand varige politiske løysingar med
>fascistar? Det har blitt prøva gong på gong, og gong på gong har resultatet
>vore katastrofalt. Eg trur det er på tide å vakne.
Ser du på NATO / USA som en "spydspiss" i kampen mot fascismen i dag?
Hilsen Knut Rognes