> Kjære Jon og Lars,
>
> hverken jeg eller Kjell S.J er så himmelropende naive og mekaniske at vi
> tror ta "framgang = den rette linja" på kort sikt, uavhengig *hva* som har
> framgang, uavhengig av dype historiske prosesser.
>
> Men når det f.eks gjelder de Moskva-orienterte partiene er det vel ikke
> tvil om at deres feilaktige servilitet overfor det sovjetiske byråkratiet
> kostet dem dyrt, ja livet til slutt? Dvs. feil linje over lang tid > tilbakegang?
>
> Det er vel ingen tvil om at Hitler og Hagen, "treffer folk hjemme" i en
> viss forstand. Men samtidig er det helt klart at nazismen i Hakekors
> varianten er historisk død. Veldig kostbar lærdom. Har alle skjønt hvor
> feil "sosialfascismeteorien var"? Veit alle hva den var? Var det ikke slik
> at feil linje = nederlag i en kritisk fase i moderne historie? (Det var
> etter det at Trotskij mf. endelig oppga å reformere Komintern)
>
> Det er sjølsagt ikke enkelt, historien er komleks, man må ha lang horisont.
> Men er det helt tilfeldig hvilke organisasjoner som overlever i politikken?
> Er det det dere mener?
>
> Jeg skjønner ikke helt hva dere vil si meg og Kjell med kommentarene deres,
> men siden dere griper til tastaturet må det jo være noen viktig. Kan dere
> presisere, jeg trenger et par teskjeer til.
>
Når eg grip til tastaturet, er det ikkje alltid i dei viktigaste sakene -
dessverre. Det er ofte lettare å ironisere i ei fillesak (som dette kanskje er)
enn å bruke timar på eit seriøst innlegg om eit viktig tema.
Før dette innlegget frå Anders svara eg han privat om same sak:
> Ironien min var kanskje ikkje god. Han gjeld denne formuleringa (som nok er
di, og
> ikkje KSJ si):
>
> > >> hvis du har en riktig linje, så vil du ha framgang.
>
> Er "den rette linja" noko som pr. definisjon gjev framgang? Viser tilbakegang
at
> "linja" er feil? I så fall nærmar vi oss sterkt populisme og opportunisme, og
> konkurrerer på Carl I. Hagen si heimebane.
>
> Ut frå det eg har lese av deg på KK-forum, trur eg ikkje at du meiner det
slik.
> Sannsynlegvis meiner du (som eg) at framgang og tilbakegang har meir
samansette
> årsaker: skiftande politiske vindar, mediepress, måten vi presenterer
bodskapen
> på, korleis vi praktiserer det vi preikar, og til sjuande og sist sjølve
bodskapen
> ("linja"). Ein dyktig frontfigur med medietekke har mykje meir å seie for
> oppslutninga enn spissfindige formuleringar i partiprogrammet.
>
> Dei små venstrepartia i fjerne land veit eg ikkje stort om, men når parti X
er
> størst i eit land og Y i eit anna, kan det også henge saman med kven som var
så
> heldig å fylle eit politisk tomrom på det rette tidspunktet.
Tillegg i dag:
Framgang og tilbakegang for organisasjonar og politiske tendensar går ofte i
lange bølgjer, mellom anna på grunn av det Anders kallar "dype historiske
prosesser". Då er det ekstra problematisk å lese av oppslutninga på eit
tidspunkt og bruke den som bevis for at linja er rett eller feil. Ut frå ein
slik tankegang ville vi komme til ein del merkelege resultat:
- Hitler "hadde rett" i 1933 og 1941, men "tok feil" i 1945. Tilsvarande årstal
for Stalin og Trotski kan Anders fylle ut betre enn eg.
- AKP "hadde rett" i 70-åra, men "tok feil" i 90-åra.
- Nei til EU hadde fem gonger så mange medlemmer i 1994 som i 1998. Hadde vi
meir "rett" då enn no?
Lars Staurset